Ένα μικροσκοπικό μόριο DNA ίσως να κρύβει τα μυστικά της επαναμυελίνωσης

Η τεχνολογία των φαρμακευτικών αγωγών για την Πολλαπλή Σκλήρυνση έχει προχωρήσει αρκετά, γι’ αυτό και υπάρχει ένα μεγάλο εύρος επιλογών στην σημερινή εποχή.

Παρά όμως αυτά τα βήματα που έχουν γίνει για την καταστολή της πάθησης, αρκετοί επιστήμονες συνεχίζουν αδιάκοπα να προσπαθούν να προσεγγίσουν την επαναμυελίνωση: την διαδικασία επαναφοράς του κατεστραμμένου ιστού της περιβλήματος των νευρικών ινών, της μυελίνης.

Η ερευνητική ομάδα του Mayo Clinic College of Medicine and Science κατόρθωσε να δείξει ότι ένα απταμερές DNA που προσκολλάται στην μυελίνη -με απλά λόγια ένα μικρό μόριο DNA, γνωστό ως LJM-3064, προάγει την επαναμυελίνωση σε μοντέλο ποντικιών με Πολλαπλή Σκλήρυνση.

Επίσης έδειξαν ότι διανέμεται με μεγάλη ταχύτητα μέσα στο Κεντρικό Νευρικό Σύστημα όπως και σε άλλους ιστούς των ποντικιών.

Σε σύγκριση με άλλες προσεγγίσεις για την προαγωγή της επαναμυελίνωσης, που βασίζονται στα αντισώματα, τα απταμερή DNA είναι μικρότερα, πιο σταθερά, και μπορούν να παραχθούν πολύ πιο εύκολα και με χαμηλότερο κόστος.

Επίσης παρέχουν μία αρκετά εξειδικευμένη στόχευση και χαμηλότερο ρίσκο για ανοσογονικότητα, η οποία αναφέρεται στην ικανότητα του οργανισμού να ενεργοποιήσει την απόκριση του ανοσοποιητικού συστήματος.

Οι επιστήμονες σύμπτυξαν το μήκος του πρωτότυπου LJM-3064 από 40 σε 20 νουκλεοτίδια (το δομικό στοιχείο του DNA), υπό την υπόθεση ότι μόνο ένα συγκεκριμένο μέρος του είναι αρκετό για να προσκολληθεί στην μυελίνη.

Η παραλλαγή του μορίου, που ονομάζεται LJM-5708, έδειξε να κατέχει αυξημένη ικανότητα πρόσδεσης στην μυελίνη. Εκτός αυτού, έδειξε να διατηρεί την δομή του πρωτότυπου μορίου των 40 νουκλεοτιδίων.

Η σημαντικότερη ιδιότητα που παρουσιάστηκε ήταν η διατήρηση των ιδιοτήτων προσκόλλησης του μορίου στην μυελίνη ακόμα και όταν ήταν δεσμευμένο σε μία βακτηριακή πρωτεΐνη που ονομάζεται στρεπταβιδίνη (streptavidin).

Η πρωτεινη αυτή κατέχει ένα ρόλο κλειδί στην καλύτερη σωματική διανομή και στην καλύτερη επαναμυελίνωση από απταμερή στα ποντίκια.

Σύμφωνα με την ερευνητική ομάδα το νέο απταμερές είναι ένας πολλά υποσχόμενος υποψήφιος για προκλινικές δοκιμές.

Η μελέτη με τίτλο “Optimization of a 40-mer Antimyelin DNA Aptamer Identifies a 20-mer with Enhanced Properties for Potential Multiple Sclerosis Therapy” δημοσιεύθηκε στο Nucleic Acid Therapeutics.

Vincent Botta